Stotteren bij volwassenen
Wat doet de logopedist?
Bij volwassenen bij wie het stotteren zich al verder ontwikkeld heeft richt de behandeling zich op de factoren die van invloed zijn op het totale stotterprobleem: emoties, gedachten en omgeving. De logopedist zal eerst bespreken wat u zou willen bereiken. Wanneer uw grootste doel is om 100% stottervrij te spreken, zal de logopedist waarschijnlijk vertellen dat dit niet zal lukken.Het is met name belangrijk dat u minder last heeft van het stotteren. Wanneer u minder moeite heeft met het stotteren, u ook minder moeite zult doen om niet te stotteren. Dit zal ertoe leiden dat u minder spanning opbouwt, waardoor u weer minder gaat stotteren. Eerst zal precies in kaart worden gebracht hoe u stottert. Ook de omstandigheden die het stotteren uitlokken gaan we bespreken. Alle gevoelens en gedachten die erbij komen kijken proberen we ook boven tafel te krijgen. We proberen of u minder gevoelig kunt worden voor stotteren door bijvoorbeeld de gedachten om te zetten.Verder blijft het altijd mogelijk om spreektechnieken toe te passen, waardoor u een soort houvast krijgt bij uw stotteren. Het accent van de behandeling wordt dan meer verschoven naar vloeiendheidstraining. Hierbij kan gedacht worden aan vertraging van het spreektempo, het aanleren van spraaktechnische vaardigheden, waarbij gebruik gemaakt wordt van ademoefeningen en ontspanningsoefeningen.Binnen Logopediepraktijk Snoeren en De Kruif is Ingrid Snoeren gespecialiseerd in het behandelen van stotteren. Zij staat ingeschreven in het register Stotteren bij NVLF, is gecertificeerd Lidcombetherapeut en werkt samen met stottertherapeuten in de omgeving.
Bij volwassenen bij wie het stotteren zich al verder ontwikkeld heeft richt de behandeling zich op de factoren die van invloed zijn op het totale stotterprobleem: emoties, gedachten en omgeving. De logopedist zal eerst bespreken wat u zou willen bereiken. Wanneer uw grootste doel is om 100% stottervrij te spreken, zal de logopedist waarschijnlijk vertellen dat dit niet zal lukken.Het is met name belangrijk dat u minder last heeft van het stotteren. Wanneer u minder moeite heeft met het stotteren, u ook minder moeite zult doen om niet te stotteren. Dit zal ertoe leiden dat u minder spanning opbouwt, waardoor u weer minder gaat stotteren. Eerst zal precies in kaart worden gebracht hoe u stottert. Ook de omstandigheden die het stotteren uitlokken gaan we bespreken. Alle gevoelens en gedachten die erbij komen kijken proberen we ook boven tafel te krijgen. We proberen of u minder gevoelig kunt worden voor stotteren door bijvoorbeeld de gedachten om te zetten.Verder blijft het altijd mogelijk om spreektechnieken toe te passen, waardoor u een soort houvast krijgt bij uw stotteren. Het accent van de behandeling wordt dan meer verschoven naar vloeiendheidstraining. Hierbij kan gedacht worden aan vertraging van het spreektempo, het aanleren van spraaktechnische vaardigheden, waarbij gebruik gemaakt wordt van ademoefeningen en ontspanningsoefeningen.Binnen Logopediepraktijk Snoeren en De Kruif is Ingrid Snoeren gespecialiseerd in het behandelen van stotteren. Zij staat ingeschreven in het register Stotteren bij NVLF, is gecertificeerd Lidcombetherapeut en werkt samen met stottertherapeuten in de omgeving.
Wat is stotteren bij volwassenen?
Stotteren is een spraakstoornis waarbij het vloeiende verloop van de spraakbeweging gestoord is. Klanken of lettergrepen worden herhaald of verlengd. Soms worden ze er met veel spanning uit geperst. Daarnaast kunnen bij het stotteren begeleidende symptomen voorkomen. Voorbeelden zijn meebewegingen in het gezicht en van lichaamsdelen, verstoring van de adem, transpireren en spanning. Naast deze zichtbare en hoorbare symptomen zijn er ook verborgen symptomen. Vermijden van situaties, bepaalde woorden of klanken omzeilen, gebrek aan zelfvertrouwen en angst om te spreken. Stotteren kan de communicatie ernstig verstoren.Over de oorzaak van stotteren zijn in de loop der tijd verschillende theorieën beschreven. Vroeger dacht men dat stotteren vooral aangeleerd gedrag was. Tegenwoordig wordt stotteren gezien als een aanleg tot ontregeling van de spraakmotorische processen. Dit zijn ademhaling, stemgeving en articulatie. Emoties en gedachten rond het spreken, alsook omgevingsfactoren zijn hierop van invloed.Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de twee en zeven jaar. Bij uitzondering kan iemand op latere leeftijd gaat stotteren. De aanleiding hiervoor kan vaak gevonden worden in een plotseling optredend emotioneel trauma, zoals het overlijden van een geliefde of een ongeluk.
Stotteren is een spraakstoornis waarbij het vloeiende verloop van de spraakbeweging gestoord is. Klanken of lettergrepen worden herhaald of verlengd. Soms worden ze er met veel spanning uit geperst. Daarnaast kunnen bij het stotteren begeleidende symptomen voorkomen. Voorbeelden zijn meebewegingen in het gezicht en van lichaamsdelen, verstoring van de adem, transpireren en spanning. Naast deze zichtbare en hoorbare symptomen zijn er ook verborgen symptomen. Vermijden van situaties, bepaalde woorden of klanken omzeilen, gebrek aan zelfvertrouwen en angst om te spreken. Stotteren kan de communicatie ernstig verstoren.Over de oorzaak van stotteren zijn in de loop der tijd verschillende theorieën beschreven. Vroeger dacht men dat stotteren vooral aangeleerd gedrag was. Tegenwoordig wordt stotteren gezien als een aanleg tot ontregeling van de spraakmotorische processen. Dit zijn ademhaling, stemgeving en articulatie. Emoties en gedachten rond het spreken, alsook omgevingsfactoren zijn hierop van invloed.Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de twee en zeven jaar. Bij uitzondering kan iemand op latere leeftijd gaat stotteren. De aanleiding hiervoor kan vaak gevonden worden in een plotseling optredend emotioneel trauma, zoals het overlijden van een geliefde of een ongeluk.
Vergoeding?
Het onderzoek en de behandeling van stotteren wordt vergoed door de ziektekostenverzekeraars, na verwijzing door huisarts of medisch specialist. Bij volwassenen kan er aanspraak gemaakt worden op het eigen risico.
Het onderzoek en de behandeling van stotteren wordt vergoed door de ziektekostenverzekeraars, na verwijzing door huisarts of medisch specialist. Bij volwassenen kan er aanspraak gemaakt worden op het eigen risico.